Zit ik dan... koptelefoon op. Oorbellen uit. Dat rinkelt teveel en wachten tot het rode lampje gaat branden.
Wil ik net de groeten doen aan heel mijn familie, gaan we toch in eens een echt gesprek voeren.
In een hypermodern radiocentrum in Hilversum zijn nagenoeg alle radiostations ondergebracht. Een kamer verderop zie ik door de glazen wand Ron Brandsteder.
Je begrijpt dat ik heel koel blijf kijken en doe alsof ik dit elke dag meemaak. Dus knik ik maar een beetje met mijn oorwarmers. Weer een deurtje verder staan 30 mensen in het oranje zich helemaal uit te sloven. 538 gaat los. Bij mij klinkt de retro muziek en ik dein een beetje mee.
Tijdens de uitzending kunnen luisteraars mijn nieuwe boek winnen IK VROLIJK JOU. Er wordt flink gebeld. De regisseur krijgt er rode oren van en wordt helemaal enthousiast. Dan hoor ik een bekende stem. Wilma is aan de lijn. Niet ikzelf, maar een andere Wilma. Ik ken haar van de hartrevalidatie van het ziekenhuis het St. Jansdal. Een schatje.. ze wint een boek! Wat leuk.. met veel plezier ga ik die persoonlijk bij haar brengen.
De opnames zitten er bijna op. Ron Brandsteder komt binnenlopen. ‘Mooi verhaal, Wilma. Je nam me helemaal mee in wat je vertelde.’ We spreken over persoonlijke dingen. Weer zo’n schatje. ‘Ron, jij verdient een IK VROLIJK JOU’... en zo kreeg ook deze dag weer een gouden randje.