Vanochtend liep ik in het bos terwijl de zon opnieuw zo vriendelijk was om weer tevoorschijn te komen. Dat het heeft gevroren is duidelijk. De blaadjes van de rodondendrons in onze tuin hangen treurig van de kou naar beneden, alsof ze me vertellen willen: 'Dit is echt niet grappig meer, niemand denkt aan ons. Niemand schenkt ons een deken.' Maar ik weet wel beter. Straks komt de zon en zal de warmte jullie vanzelf oprichten.
Dat wens ik jou ook toe. Dat de warmte van de zon je hoofd doet oprichten. Dat het licht je hart mag verlichten. Dat de verstilling van de vroege ochtend je ziel mag laten rusten. Ondanks alles wat er deze dag voorbij komt. Zie de schoonheid van de kou, zie de schoonheid van de stilte, voel de schoonheid van de warmte in je hart.
GELUK is...
stilte die toestaat je stil je te zijn
en je te verwonderen.
xx Wilma